Μικρές Ιστορίες
Στην Ευδοκία, τον Πέτρο, τον Γιάννη, την Ευθυμία, τον Αχιλλέα, την Φιλοθέη, την Έλλη, την Ελένη και σε όλους τους μικρούς μου φίλους.
Παραμονή Χριστούγεννα. Γιαγιάδες, παππούδες, μαμάδες και μπαμπάδες και παιδιά, όλη η πόλη είχε μαζευτεί στην κεντρική πλατεία με το πανύψηλο Χριστουγεννιάτικο Δέντρο. Στα πεζοδρόμια, γύρω από την πλατεία, φωτάκια αναβόσβηναν πάνω στα δέντρα.
Κουδουνίσματα από ψηλά διέκοψαν τους θορύβους της πλατείας. Μικροί και μεγάλοι έστρεψαν το βλέμμα τους στον ουρανό. Ψηλά, πάνω από τα κεφάλια τους έτρεχαν τάρανδοι σέρνοντας έλκηθρα φορτωμένα με πολύχρωμα κουτιά και γύρω τους ξωτικά, ντυμένα με πράσινα κολάν, κόκκινα γιλέκα και σκουφιά, πετούσαν τα κουτιά κάτω στην πλατεία. Ο κόσμος, μεγάλοι και παιδιά που χοροπηδούσαν σήκωναν τα χέρια, έπιαναν τα κουτιά και τα άνοιγαν ανυπόμονα. Μια έκπληξη τους περίμενε. Μέσα στα κουτιά υπήρχε, όπως έγραφε η συσκευασία τους, “μόνο για τα παιδιά”, το ίδιο δώρο: ένα ζευγάρι γυαλιά που οι φακοί τους είχαν τα χρώματα της Ίριδας.
“Χο χο χοοο!!!” μια βαθιά φωνή που ερχόταν από ακαθόριστη κατεύθυνση απλώθηκε στην ατμόσφαιρα “Χρόνια Πολλά σε όλα τα παιδιά!” Ήταν ο Άη Βασίλης. “Φέτος φίλοι μου όλοι σας έχετε το ίδιο δώρο. Φορέστε το και θα τα ξαναπούμε!”.
Γεμάτα προσμονή τα παιδιά φορέσαν τα γυαλιά τους. Επιφωνήματα ενθουσιασμού ακούγονταν παντού. Μπροστά τους έβλεπαν να περνούν ζώα της ζούγκλας και του δάσους, σκυλάκια, γατάκια, σκίουροι, εξωτικά πουλιά και κοπάδια από πολύχρωμα ψαράκια. Πολλά παιδιά άπλωναν τα χέρια για να τα χαϊδέψουν. Άλλα τους μιλούσαν. Και τα ζώα ανταποκρίνονταν! Κούναγαν τις ουρές, νιαούριζαν, γαύγιζαν και τιτίβιζαν συνθέτοντας μια συμφωνία ήχων.
Οι γονείς των παιδιών ζήλεψαν. Ζητούσαν τα γυαλιά από τα παιδιά για να τα φορέσουν και εκείνοι. Όμως εκείνοι δεν μπορούσαν να δουν παρά τα χρώματα της ίριδας.
“Χο χο χοο!!!” πλανήθηκε πάνω από την πλατεία η φωνή του Άη Βασίλη. “Φυλάξτε καλά το φετινό σας δώρο παιδάκια! Και αφήστε τους μεγάλους να προσπαθούν να δουν με τα δικά σας μάτια! Τα λέμε του χρόνου!”
Leave a Reply